www.ad.nl

Door MARJOLEIN HENDRIKS

ROTTERDAM – Kirsten Verdel (30) deed afgelopen zomer in alle rust wetenschappelijk onderzoek naar de Amerikaanse presidentsverkiezingen, toen ze tot haar eigen verbazing werd gevraagd voor het campagneteam van Obama. afbeelding vergroten Kirsten Verdel: ‘De campagne werd nooit gemeen. Dat zou niet hebben gepast in Obama?s boodschap van hoop en verandering.’

En zo bewoog de Rotterdamse zich plotseling tussen de Obama’s, Clintons en Kennedy’s. Ze schreef er een boek over: van Rotterdam naar het Witte Huis.

De vraag kwam van Mike Gehrke, prominent figuur binnen de Democratische Partij van Barack Obama. Gehrke raakte onder de indruk toen Verdel hem kwam opzoeken voor haar onderzoek. Uit haar vragen sprak kennis die ze in Nederland had opgedaan bij verschillende campagnes voor de PvdA. Zo leidde Verdel de campagne van PvdA-Kamerlid Peter van Heemst voor de Rotterdamse gemeenteraadsverkiezingen in 2006.

Verdel hoefde niet lang na te denken over haar antwoord, ook al was Obama op dat moment niet haar favoriet. ,,Het ging mij erom dat er een Democraat in het Witte Huis moest komen na acht jaar Bush.’’ En dus zei ze ‘ja’. ,,Al had ik geld toe moeten leggen, dan had ik het nog gedaan.’’ En zo was de Rotterdamse opeens volop betrokken bij de campagne van Amerika’s eerste zwarte presidentskandidaat.

Een half jaar lang werkte ze vrijwel non-stop: zeven dagen in de week, van half negen ’sochtends tot elf uur ’savonds. ,,Alle verloven worden ingetrokken. Je kan geen moment verslappen, je bent er altijd mee bezig. Ik zag het niet als werk, maar als een missie.’’ Belangrijkste taak: het voorbereiden van debatten. Zo bekeek en analyseerde ze alle debatten van Obama en McCain, op zoek naar sterktes en zwaktes. Die analyses gebruikte het team van Obama voor volgende debatten.

Echt gemeen werd de campagne nooit, concludeerde Verdel. Tot haar opluchting. ,,Ik had me voorbereid op een negatieve campagne, maar dat viel hartstikke mee. Persoonlijke aanvallen waren uit den boze. Zo wisten we dat Palins 17-jarige dochter zwanger was, maar dat hebben wij niet de media in geholpen.’’

Verdel zag hoe Obama een beweging op gang bracht met zijn grassroots campaign. Die gaat uit van het idee dat iedere burger kan bijdragen aan de campagne. Amerikanen konden een bijeenkomst organiseren in naam van Obama. Daarmee werden ze omgetoverd tot heuse campagnemedewerkers. ,,Obama had een website waarmee aanhangers zelf evenementen konden organiseren. Uitnodigingen werden dan in de stijl van Obama verstuurd. Op die manier voerden ze campagne voor hem.’’

Drie keer heeft ze Obama ontmoet. De eerste keer was een korte kennismaking in Washington. Later woonde ze een bijeenkomst voor Obama bij en wachtte na zijn speech bij de uitgang. Al handen schuddend liep hij langs het publiek. ,,Het was al maanden geleden dat ik hem voor het eerst had gezien, maar hij stopte, keek me aan met een blik van herkenning en riep uit: ‘Hey Holland!’.’’ De derde keer meldde ze hem dat 90 procent van de Nederlanders volgens een peiling op hem zou stemmen. ,,Hij lachte dat ik iedereen maar namens hem moest bedanken.’’

Weer terug in Rotterdam verbaast het haar niet dat de kersverse burgemeester van haar woonplaats, Ahmed Aboutaleb, de Rotterdamse Obama wordt genoemd. ,,Het is grappig hoeveel ze op elkaar lijken. Allebei hebben ze met relatief weinig ervaring het vertrouwen gekregen. Ze hebben beiden een buitenlandse achtergrond en zijn als kometen omhoog geschoten. Gaaf dat Rotterdam durft te zeggen: Aboutaleb, ga het maar waarmaken.’’