Vanmorgen eindelijk de enorme berg mails weg weten te werken van de afgelopen week. Ik heb sinds 1995 niet zo lang zonder internet gezeten! En dan te bedenken dat ik onderweg via Herman’s Treo nog twee keer snel mijn e-mail heb gecheckt. Dat was dus nog valsspelen ook.

Maar ik ben nu klaar. Ik wacht op Isaac, die even de stad in is gelopen en om 11:00 uur terug zou zijn. Dat is inmiddels veertig minuten geleden, dus vandaar deze blog. Uit verveling. We gaan zometeen naar Tianan’men Square. Eens kijken hoe het er met Mao voor staat. Ik zag gisteravond vanuit de taxi al dat zijn foto nog steeds boven de ingang van de Verboden Stad hangt. De Chinezen zijn nog steeds maar wat trots op hem. ‘Fascinating’, zou Spock zeggen, want diezelfde Mao die zoveel Chinezen nog vereren, is verantwoordelijk voor de dood van tientallen miljoenen mensen, dankzij zijn Culturele Revolutie en desastreuze 5-jaren plannen.

Gisteravond zijn we even naar 16 Blocks geweest, een film met Bruce Willis die hele slechte recensies had, maar stiekem best heel aardig was.

Vanavond is een rare avond. Ik zie dan Chris voor het eerst, een Canadees die ik vanaf augustus acht maanden zal zien. Daarover later meer, ik besef me nu pas dat ik daar nog niet over geblogd heb. En vanmorgen op MSN reageerde Guang Xu, een vriend van me die ik in Ottawa heb leren kennen in 2005, op het feit dat ik ‘Kirsten in Beijing’ als msn-naam had. ‘Are you in Beijing now?’, he asked. Ja dus. En ik dacht dat Guang nog gewoon in Canada zat. Maar nee, hij werkt sinds kort in Beijing! Dus hij komt vanavond ook langs. Ineens een geheel Canadese avond dus, onverwachts. Hoe klein is de wereld!

Lucky for them: Ik heb stroopwafels bij me… 😉