Dag 3: Nog steeds Moskou


Oke, oke. Ik was lui gisteren. Alleen een foto. Maar geef toe, wel de foto die je in Moskou kunt maken: Basiliek op de achtergrond en staande op het Rode Plein! Ik zal even wat uitgebreider zijn echter.

We zijn eergisteravond in Moskou aangekomen. Rusland is een vreemd land. Dat verwachtte ik al en blijkt ook zo te zijn. Vanaf het internationale vliegveld kun je eigenlijk alleen met bus of taxi naar de binnenstad van Moskou. Een taxi kost 60 euro, de bus en aansluitend metro welgeteld 1,25 euro. We kozen derhalve voor het laatste, ook al duurde dat includief alle files bij elkaar zo’n anderhalf uur. En het metrosysteem is onbegrijpelijk, ook op dag 3 nog. We blijven maar in de verkeerde metro’s stappen, hetgeen alles te maken heeft met de Cyrillische letters die vaak niet lijken op de Engelse termen op onze stadskaarten. In de hele stad is nauwelijks Engels te vinden. Wat ontzettend vreemd en een gemiste kans is, want erg toerist vriendelijk is Moskou daarmee niet. Uiteindelijk vonden we het Trans-Siberie Hostel, dat bestaat uit slechts drie kamers, waarvan eentje met acht bedden. Een Nederlandse jongen logeert er al anderhalve maand, omdat hij stage loopt bij een Russisch-Chinees bedrijf. Ik vind hem maar vaag en de potten voedingssupplementen die hij in de kamer heeft staan helpen ook niet echt mee.

Gisterochtend gingen we direct op jacht naar onze treinkaarten voor de Transmongolie-Express. Dat bleek nog een hele uitdaging, want het was zaterdag en het kantoor waar we moesten zijn was eigenlijk dicht. Toch deed er iemand open. Volgend probleem: de mevrouw die over buitenlandse tickets ging, had vrij. En werkte eigenlijk in de bank een gebouw verderop. Daar maar heen. Dichte deur, maar na aanbellen bleken er twee bewakers en 1 Engelssprekend meisje in het hele gebouw te zijn (normaal meer dan 100 medewerkers) en de mevrouw van de buitenlandse tickets bleek zowaar telefonisch bereikbaar en wist te vertellen waar onze tickets lagen. Klaar! Geweldig…

Snel door naar het Rode Plein (niet rood, haha), het mausoleum van Lenin (dicht), het historisch museum (klein!) en de bioscoop: 300. Het bleek zo ongeveer de enige bioscoop in heel Moskou te zijn met Engelstalige films. Lucky us. De ingang van de enige Engelstalige zaal was buitenom: via de dienstingang moesten we naar een achterafzaaltje waar 300 draaide. 30 stoelen in de zaal, voornamelijk Russen en wat andere verdwaalde toeristen.

Vandaag gingen we het Kremlin in (zie foto bovenaan, dat ben ik bij de Armory in het Kremlin), dat pal nasat het Rode Plein zit. Nu ja, ‘in’, daar is eigenlijk geen sprake van, want je koopt een kaartje om binnen de muren te komen. Dan betreed je een complex met een flink aantal gebouwen en kerken en een paar van die kerken mag je in. That’s it. Niet echt spannend dus. Wel 9 euro. Het Polytechnisch Museum waar we aansluitend naartoe gingen was een stuk leuker. De geschiedenis van fotografie, computers, ruimtevaart, telegrafie, zware industrie, klokken, atoomenergie, alles kwam langs. Veel te zien, allemaal dingen waar ik totaal geen verstand van heb. Wat zijn al die engineers toch briljant. Ik zou nog geen gloeilamp in elkaar kunnen zetten.

Het Bolshoi Theater waar we graag heen wilden wordt verbouwd. Pas toen het al te laat was kwamen we er achter dat we toch kaarten hadden kunnen kopen omdat de voorstellingen in een andere zaal zijn. Zonde. De rest van de week zijn er geen voorstellingen meer en we gaan dinsdag al weg.

En inmiddels zijn we weer in het hostel, na de zoveelste keer verdwaald te zijn geweest met de metro. In het hostel zit ook een Nieuw-Zeelander, die gisteravond bij het uitgaan (waar wij niet bij waren) was verdwenen. Het ene moment -op weg naar huis- was hij er nog, het volgende moment was hij weg. Pas vanmiddag dook hij weer op: hij bleek opgepakt te zijn door de politie wegens dronken dansen op de weg. Welnu, het is inmiddels 22:11 uur (20:11 uur in Nederland) en hij is nog steeds dronken. Stomdronken. Ondertussen loopt er ook een jongetje van een jaar of vijf de hele dag hier rond, die ook nu nog wakker is. Russen en opvoeding?


Overal soldaten in Moskou (die nooit netjes in het gelid lopen) en het Bolshoi Theater in verbouwing…

Verder vind ik Moskou heel erg vies. Overal ligt stof. Zoveel, dat ze de straten ‘s morgens zelfs zoveel mogelijk natspuiten om het stof op de grond te houden. De auto’s zijn of gloednieuw en peperduur, of weggeroeste lada’s en andere oude barrels. Het verkeer is levensgevaarlijk, maar dat was ik wel gewend uit China. Ik las ergens: De hoofdregel in het Moskouse verkeer is: De duurste auto heeft voorrang. Klopt wel denk ik.

En ik vind Moskou tot nu toe niet zo leuk. Er is relatief veel minder te doen dan in andere grote steden waar ik geweest ben. Er zijn weinig (!) opera-, klassieke- en balletvoorstellingen (in tegenstelling tot wat je zou verwachten), er zijn vrijwel geen Engelstalige films in de bios, het aantal musea dat de moeite waard is, is gering en het aantal leuke eetgelegenheden in het centrum valt me ook erg tegen. En we hebben al tientallen kilometers gelopen en nog veel verder gereisd met de metro…

Morgen gaan we naar Gorky Park, het Museum of Modern Art en het Statue Park. We doen het rustig aan. Dinsdagochtend naar het mausoleum van Lenin (dat dan pas weer open is) en verder zien we wel. Dinsdagavond vertrekt de Transmongolie-Express. Dan ben ik 5,5 dag niet online. 🙂

,

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *