Vandaag begon met spierpijn in mijn armen en twee heel erg blauw/paarse knieen. Maar verder voelde ik me prima. Tim, die ook in onze groep zat en gisteren raar was gevallen, kwam melden dat hij afhaakte. Hij vermoedde dat hij zijn rib gebroken of gekneusd had en vertrok naar het ziekenhuis om foto’s te laten maken. Wij stapten in de skilift en gingen naar boven. Het ging de hele dag best goed, na een valse start waarbij ik meer viel en onzekerder was dan me lief was. Aan het eind van de dag kon ik zelfs bochtjes heen en weer draaien (‘falling leaf’), waarmee ik volgens snowboardleraar Patrick het niveau beginnen ontsteeg en me nu officieel intermediate mocht noemen. Daarna was het einde les en moesten we met de lift naar beneden. En toen ging het mis.

We stapten namelijk in de verkeerde lift, die niet naar beneden ging, maar omhoog. Eenmaal boven twijfelden we: terug naar beneden met de lift, of kijken of er een blauwe piste was waar we af konden. We kozen voor dat laatste. Fout, fout, fout. De blauwe pistes die er inderdaad waren, bleken namelijk in het geheel niet te lijken op de piste waar we normaal oefenen. Hier zaten hele steile stukken in die duidelijk zwarte piste waren en het grootste deel had hele rare korte hobbels, was soms erg vlak en was erg smal en dichtbij een afgrond. Na heel veel vallen en opstaan kwamen we een stukje vooruit, maar precies op een vlak deel viel ik heel raar schuin achterover op mijn schouder. Die doet nu vreselijk pijn. Duidelijk iets verrekt. Ik hoop dat het morgen beter gaat, maar ik betwijfel het. Als het zo blijft als het nu is, kan ik morgen absoluut niet meer boarden. Duimen dus.