Kirsten Verdel
Your email address will not be published. Required fields are marked *
Comment *
Name *
Email *
Website
![](http://www.xs4all.nl/~locuta/china/19juni/top.jpg" align=right vspace=5> Afgelopen donderdag ging ik samen met zuster Mary en haar broertje Peter de stad in om de beloofde wasmachines aan te schaffen. Ze waren een stuk duurder dan ik dacht: 662 EUR in totaal. Maar ze bleken hun gewicht in goud waard, want inmiddels zijn ze aangesloten en het scheelt ongelooflijk veel werk. Automatisch warm water, niet meer spoelen in twee bakken, niet meer handmatig water toevoegen en eruit halen, niet meer de was overhevelen naar de centrifuge, alles gaat automatisch. Lang leve Toshiba, het wasmachinemerk. Wassen gaat nu vier keer sneller, het scheelt uren per dag. Het washok is ook meteen rigoreus verbouwd; alles is leeggeruimd en er is nieuw cementwerk waar de machines op staan. </p>
<p>Om middernacht keken we in de kamer van Father Duan naar Nederland-Ivoorkust. Leuk, maar ook vervelend als je om 06:30 uur alweer in het weeshuis aan de slag moet… En omdat het bloedheet was, sliep ik maar een uur die nacht. De volgende ochtend had ik nog wat cadeautjes voor het weeshuis: 15 setjes nieuwe shirts en broeken voor de kinderen. Die werden meteen aangetrokken door de zusters. Eindelijk nieuwe en schone kleren! Nu ja, de eerste tien minuten, daarna was alles alweer vies. </p>
<p>Twee jongens van pakweg 8 en 11 haalde ik uit een ander gebouw en ik legde ze buiten neer. Beiden zijn geestelijk gehandicapt (niveau van een baby) en kunnen niets anders doen dan liggen, omdat ze ook fysiek ernstig misvormd zijn. Ze liggen altijd in hun bed, omdat ze te zwaar zijn voor de zusters om te tillen. Ik heb Mary voorgesteld om wieltjes onder de bedden te doen en een loopplank naar buiten aan te leggen, zodat ze naar buiten gereden kunnen worden. Dan Dan kan er dan ook meteen met zijn rolstoel in en uit. En ik ben een radio gaan kopen, zodat ze in ieder geval iets te doen hebben in hun kamer. De springtouwen en de puzzelkubus die ik ook maar meteen kocht voor Na Na, Hung Hung en Er Dan werden meteen gretig in gebruik genomen. Net als de nieuwe films: Shrek, Toy Story, Peter Pan, etc. ‘s Avonds ging ik voor het eerst in maanden hardlopen, in het vervallen en Romeins aandoende voetbalstadion hier in de buurt. Metershoog onkruid, betonnen tribunes en een hardloopbaan. Lopen moest in het pikdonker, tussen pakweg 100 wandelende mensen. En in een temperatuur van een kleine dertig graden. </p>
<p>Inmiddels is het boven de veertig graden en we hebben daarom het zwembad bij het weeshuis maar eens in gebruik genomen. Ze hebben niks in het weeshuis, maar in archaische vorm hebben ze dit dan weer net wel. Eerst bleven de kinderen nog vanaf de kant spetteren, maar al gauw zat iedereen midden in de bak, met kleren nog aan. Het was leuk, maar het kostte me vreselijk veel energie. We waren onderbezet en ik moest dus op de kinderen letten die nog rondrenden, op de kinderen op de mat (zoals de twee grote jongens waar ik het net over had) en op de kids in het zwembad, die ik telkens niet langer dan vijf seconden uit het zicht wilde laten. Aan het eind van de dag, toen Na Na en Hung Hung aan me stonden te trekken, ik Er Dan weer eens om mijn schouder had hangen, terwijl ik Dan Dan probeerde te aaien, en ik samen met zuster Mary naar de nieuwe wasmachines stond te kijken die inmiddels werkten, zei Mary tegen me dat ik ‘the mother of all the children’ was. ‘No, you are’, was mijn antwoord. </p>
<p>We bespraken daarna de gezondheid van een paar kinderen. Er Dan, die er uitziet alsof hij drie of vier jaar is, blijkt zeven of acht te zijn. Hij heeft een beetje last van een waterhoofd, hij heeft twee huigen waardoor hij niet kan praten en hartproblemen. Als zijn hart sterk genoeg is, krijgt hij een operatie aan zijn huig. Dan Dan en Hung Hung blijken al vanaf het begin van het weeshuis er te zijn (zes jaar geleden). Hung Hung kwam toen binnen met hartproblemen, maar daar is hij aan geopereerd. Hij is nu gezond. De enige in het weeshuis die 100 procent gezond is… </p>
<p>Ik heb nu 50 uur vrij. Tijd om even bij te komen. Ik ben doodmoe.</p>
<p>Hieronder een fotoreportage van de eerste week, te beginnen met Dan Dan, mijn bijdehante en grote held!</p>
<p> <center><img decoding=)
