![](http://www.xs4all.nl/~locuta/china/18mei/fiets.jpg "align="right" hspace=5 vspace=5> Gistermiddag gingen we met alle internationale studenten van ons gebouw naar een speciaal voor ons georganiseerde acrobatiekshow in de stad. Dat bleek niet zo maar een clubje te zijn die salto’s en dergelijke kon maken, maar een zeer professionele groep die in meer dan 60 landen heeft opgetreden. Het was duidelijk waarom dat was. Ik heb werkelijk met open mond zitten kijken naar de 8 dames op 1 fiets, het meisje dat zich aan een touw naar beneden liet rollen met voortdurend een stapel glaasjes op haar voet die ze in evenwicht moest houden, de clown op het slappe koord en allerlei andere halsbrekende toeren. Ik kon sommige acts nauwelijks aanzien echter. De meisjes die zowel hun benen als schouders uit de kom draaiden om hun lichaam in zo vreemd mogelijke posities te krijgen was echt too much voor me. Maar al met al: weergaloos.</p>
<p> Na afloop was er veel interesse voor onze campusmascotte Peter (het kleine jongetje op de foto). En de mensen uit onze groep mochten zelf even een en ander proberen met jongleren en andere trucs. Daarna reden we weer terug naar de campus, langs het water waar de enorme gele draak (Yellow River) ons nog lang nastaarde.</p>
<p> Vandaag waren de laatste taallessen. En de halve finale en finale van de tafeltenniscompetitie waar 20 mensen al weken lang mee bezig zijn. Tot mijn verbazing won ik beide wedstrijden en mocht zodoende de pot van 20 yuan (2 euro) opstrijken. En later op de dag werd door ene Wu Peng Boa op mijn deur geklopt: ‘I heard you are the best in pingpong, can I play against you’. Ik wilde wel spelen en ik kwam er achter dat hij hier al twee jaar lang Duits studeert. En dus was ik ineens een uur lang Duits aan het praten met een Chinees. Achter mij was net iemand muziek uit aan het zoeken voor ons afscheidsfeest vanavond en die zette toevallig net Rammstein op. Feest compleet. En ik had geen idee dat ik nog zo goed Duits kon spreken, haha. Peng Boa vertelde me dat je op de universiteit hier vijf talen kunt studeren: Russisch, Frans, Duits, Engels en Japans. Er zijn ongeveer 520 studenten Duits, vertelde hij. En nog meer die Frans leren. Mensen uit die laatste groep heb ik echter nog niet gesproken. </p>
<p> <center> <img decoding=)
Zelf had ik vandaag mijn eerste echte spontane gesprek in het Chinees. Ik moest een brief op de post doen, maar had nog een envelop en postzegel nodig. Ik dus naar het postkantoor. Toen ik de envelop geadresseerd had en aan de balie-medewerkster gaf, keek ze moeilijk naar de tekst op de envelop. Ik had er in Chinees ‘pinyin’ opgezet: HELAN (Nederland), maar ze kon geen pinyin lezen, alleen maar Chinese karakters. Daarop ontspon zich het volgende gesprek:
Zij: ‘Meiguo?’
Ik: ‘Meiguo? Bu Meiguo! Meiguo shi bu hao. Wo shi Helan. Helan shi hen hao!’
Zij: (lachend) Due bu chi…
(Vertaling: ‘Amerika?’ ‘Amerika? Nee, niet Amerika. Amerika is niet goed, ik kom uit Nederland. Nederland is heel goed!’ ‘Sorry’).
En ja, die tekst is erg kort door de bocht, maar meer nuance kon ik niet aanbrengen met mijn steenkolenchinees. Ik was allang blij dat ik er een complete zin uit kreeg en dat die nog te verstaan was ook, haha. Want wat is en blijft Chinees toch verschrikkelijk moeilijk…
Afijn, zometeen begint ons grote afscheidsfeest. Grote kans dat we daarna nog naar een nachtclub gaan. Morgen is dan onze eerste geheel vrije dag van de hele expeditie (!) en zondagochtend reizen we dan naar Houma. En vandaaruit op maandagmorgen naar het platteland. We weten nog steeds helemaal niets van de situatie daar. Waar we slapen, wat er te eten is, of er elektriciteit is, wat we er precies gaan doen. Spannend dus…
Ondertussen heb ik vannacht ook nog maar even een virtuele fles champagne opengetrokken toen ik twee keer kort achter elkaar wakker werd gesmst door wat tuig uit Nederland. De heren Moti en Van Heemst meldden allebei dat het college in Rotterdam eindelijk geinstalleerd is en aan de slag kan. Ik heb uitgerekend dat het totaal 265 dagen heeft geduurd nadat we met Peter’s campagne begonnen (eind augustus vorig jaar) voordat alles helemaal rond was. Wat een vreselijk hectische periode is het geweest. Het heeft al onze levens overhoop gegooid. Richard die de verbouwing van zijn huis 265 dagen lang stop heeft moeten zetten, de campagne ging doen en nu als vice-fractievoorzitter in de raad zit. Peter die afgelopen dinsdag uit de Tweede Kamer stapte na een 265 dagen waarin hij ongeveer 25 uur per dag bezig is geweest met Rotterdam. En ik die onder andere stopte met mijn baan bij het Ministerie van BZK, me ook vol in de campagne stortte, afstudeerde, een nieuw huis kocht en nu in China zit. Dat stond vorig jaar allemaal echt niet in mijn planning!
Spijt? Geen moment.