Oke, ik heb beslist. Ik ga definitief over naar dit weblog. Hieronder dus nog 1 keer wat ik tot nu toe op mijn andere site had staan wat nog niet hier stond.
29 april 2004
16:34
NEEE!!! Wilde ik net gaan hardlopen, kom ik erachter dat ik vanmorgen in de trein mijn sporttas vergeten ben. Met kleding en mijn nieuwe sportschoenen. 🙁
Gevonden Voorwerpen had natuurlijk niks binnen.
Ik ga zaterdag meteen nieuwe schoenen halen. Zelfs als mijn ‘oude’ nog gevonden worden dan duurt dat natuurlijk weken voordat je ze terug hebt (hoewel het al een veeg teken is dat ze niet gevonden zijn sinds vanmorgen) en ik had me juist vandaag voorgenomen om per 1 mei weer 101% gezond te gaan leven en weer echt te gaan trainen. Nothing’s gonna stop me.
——————————————————————————–
29 april 2004
12:56
Dinsdagavond mijn een-na-laatste college ooit gehad, realiseer ik me nu pas. Na de laatste staat een borrel gepland. Daar ben ik na de afgelopen maand wel aan toe.
Gisteravond ben ik met Chester naar Laibach geweest, zoals eerder aangekondigd. En ik had het al wel verwacht, maar het bleek ook zo te zijn: er stonden enige tientallen extreem rechtse figuren in de zaal die te pas en te onpas (nee sorry, te pas kan helemaal niet) de Hitlergroet brachten. Zielige figuren, die snappen niet eens waar ze naar staan te kijken. Die snappen niet dat het motto van Laibach juist is: loop nooit ergens achteraan. Ik heb dan ook mijn best gedaan om niet te applaudiseren tijdens het concert. Het was uitermate fascinerend, juist vanwege het feit dat er zowel linkse als rechtse mensen in het publiek stonden. Dat je bij 1 optreden waarvan je vooraf had kunnen uitzoeken wat de motieven van zo’n band zijn toch nog zulke verschillende mensen ziet, wijst er eens te meer op hoe verschillend percepties kunnen zijn en hoe dun de scheidslijn tussen goed/kwaad, links/rechts etc. is. Dat Laibach tijdens zo’n optreden niet met het wijzende vingertje richting wie dan ook gaat is in dat opzicht geweldig. Ze houden je een spiegel voor, meer niet. Hoe je daar zelf verder mee omgaat, is aan jou.
Tanz mit Laibach!
——————————————————————————–
25 april 2004
12:18
Vannacht thuisgekomen van een korte Duitse tournee om de Finse band Waltari twee keer te zien. Bij thuiskomst een mailtje van Gerard, waar ik donderdag of vrijdag was. Oh, oh, oh… Musical gemist… Het spijt me zo… 🙁
Maar goed…. vrijdag was dus een stressdag. Eerst naar Den Haag om te werken, daarna als een speer naar Rotterdam, bus ophalen, spullen pakken, jezelf afvragen waar iedereen blijft (blijken ze al drie kwartier beneden te staan wachten, zoals afgesproken!), tenslotte veel te laat richting Eindhoven om vervolgens in een file van negen kilometer te stranden. Uiteindelijk toch in Eindhoven Erwin en Attila opgepikt en daarna snel door naar Duisburg. Want daar moesten we heen.
Eenmaal in Duisburg aangekomen moesten we eerst inchecken in het hotel en daarna snel door naar de zaal (Pulp). Het bleek een soort kasteel te zijn en het was erg groot. Lange eetzalen, meerdere zalen en zaaltjes en achterin het pand het hoofdpodium. We kwamen binnen, bestelden een drankje en vijf seconden later begon Waltari. We waren dus echt maar net op tijd.
In de zaal waren ongeveer 400 mensen aanwezig en in het begin bleef het redelijk rustig. Maar nadat Waltari een cover van Madonna speelde (Vogue) kwam alles goed los en dat werd alleen maar beter/meer tot het einde van de show. Een recensie van het concert voor de website van Waltari volgt later nog, dus daar houd ik verder mijn mond nu wel even over.
(en inmiddels is die af. Zie hier.)
Na afloop bleven we nog lang hangen. Je kon voor drie EUR uitgebreid en erg lekker eten (zelf opscheppen), dus dat deden we dan ook maar. Daarna terug naar het hotel, waar zelfs een zwembad bleek te zijn, maar daar hadden we geen rekening mee gehouden. Jammer.
De volgende dag bleek dat Waltari in hetzelfde hotel verbleef. Gezellig. Niet al te laat vertrokken we naar Keulen, maar niet voordat we eerst Mark bij het station afgezet hadden, want zijn moeder bleek een aanrijding met een vrachtwagen te hebben gehad. Het bleek achteraf gelukkig allemaal mee te vallen. In Keulen vonden we de zaal al snel en daarna gingen we de stad in op zoek naar de Dom. Die we uiteraard even hebben beklommen (de helft van de groep althans). Daarna nog een beetje gewinkeld en erg lekker ijs gegeten en uiteindelijk na een matig diner richting de zaal voor het tweede optreden van Waltari in het weekend. Net als vrijdag begonnen ze al vroeg met spelen. Helaas speelden ze zover ik het me kan herinneren exact dezelfde set als de dag ervoor. Ik had graag ook nog wat andere nummers gehoord, maar het mocht niet zo zijn. Het geluid was veel beter, de zaal een stuk kleiner en vanaf liedje nummer twee ook al een stuk gezelliger. Maar toch vond ik het de eerste dag beter/leuker.
Vrij snel na afloop doken we de auto in om terug naar Nederland te rijden. Alwaar we rond twee uur ‘s nachts weer aankwamen. Maar toen moest ik de fiets nog even in het busje gooien om de bus weg te brengen naar het verhuurbedrijf. En zo werd het drie uur voordat ik sliep.
Nu ja, dit is allemaal niet bijster interessant als ik het zo lees, maar je moet het er maar mee doen.
——————————————————————————–
22 april 2004
15:43
Vandaag voor het eerst sinds de beruchte tien kilometer in Rotterdam op 4 april weer hardgelopen. Zolang heeft het dus geduurd voordat ik weer een beetje fysiek op orde was. En ik was zojuist bang dat mijn blessure weer op zou spelen, maar het viel mee. What did I do?
5 minuten wandelen (5km p/u)
5 minuten hardlopen (10km p/u)
5 minuten wandelen (5km p/u)
5 minuten hardlopen (10km p/u)
5 minuten wandelen (5km p/u)
5 minuten hardlopen (10km p/u)
5 minuten wandelen (5km p/u)
5 minuten hardlopen (10km p/u)
5 minuten wandelen (5km p/u)
Totaal 45 minuten dus. Vrij in het begin voelde ik de zij/onderkant van mijn rechtervoet en ik heb het idee dat ik half onbewust op de andere kant van mijn voet ben gaan lopen daarna (die voel ik nu een beetje), maar het was allemaal heel subtiel. Het lopen zelf ging makkelijk, ondanks alle extra kilo’s die ik sinds 4 april mee moet zeulen. 🙂
En nu weer langzaam opbouwen….
——————————————————————————–
22 april 2004
11:40
Woehoe, koel telefoontje gehad net! Jos Klaver aan de lijn net (mijn godsdienstleraar op de middelbare school). Met verontschuldiging dat hij niet op de reunie was. Het zij u vergeven, uiteraard. Binnenkort maar eens serieus bijkletsen.
Geweldig om na jaren ineens weer zo iemand te spreken!!!
——————————————————————————–
21 april 2004
15:30
Wat een kutdag. En nee, daar wil ik verder niets over kwijt.
Nog iets nuttigs gedaan? Semi. Boekbespreking geschreven van ‘Het gevecht met de engel’ van André Köbben. Twee versies zelfs, omdat ik eerst dacht dat het drie kantjes mocht zijn. Bleek 1000 woorden te zijn.
korte versie
lange versie
En voor de liefhebbers, nog meer foto’s. Paar in Budapest, paar van de Bordeaux-mensen, wat in Den Haag…
——————————————————————————–
20 april 2004
11:47
… want tussen droom en daad staan wetten in de weg en praktische bezwaren … (Elsschot) (sorry Gerard)
20 april. De geboortedag van Adolf Hitler. En van Robin. Dat soort dingen onthoud je. Net zoals 16 augustus: de geboortedag van mijn zusje Lilian, maar tevens ook de sterfdag van Elvis Presley. Geen idee op welke dag laatstgenoemde geboren is.
Maar
het is niet zomaar 20 april. Nee, het is dinsdag 20 april. Wat mij betreft: D-day.
——————————————————————————–
19 april 2004
09:37
Het is weer zover. Maandag! Vooruit dan maar weer…
Ik ben behoorlijk wakker, gezien de omstandigheden. Gisteren pas om 03.00 gaan slapen en er om 07.45 uur alweer uit. Maar een frisse douche doet wonderen.
Leuk hoe een dag anders kan lopen dan je had gepland (of beter gezegd: niet had gepland). Een SMS-je op de zondagochtend en vervolgens zit je ineens in de auto met een Duitser, wat Finnen, een Zweedse en twee Nederlanders op weg naar de Hoge Veluwe! Heerlijk!
Het Kröller-Müller had ik toevallig vorig jaar ook al bezocht, maar een groot deel van het museum was gelukkig opnieuw ingericht. Ik vind het altijd opvallend dat als je in een ruimte komt waar een Manet is opgehangen, dat je daar dan ook een Monet vindt. Dat is me nu tenminste al drie keer overkomen. Van Gogh hing er weer als vanouds gezellig bij (ook al vond ik het bijna genant om vanwege een gewenste pauze het laatste stuk van het museum bijna letterlijk door te rennen, dus ook een ruimte waar nog een stuk of vijftien Van Goghs hingen. De zoektocht in het beeldenpark naar Vital de Verstiller (don’t ask) was ook wel grappig en de fietstocht over de Veluwe vervolgens was heerlijk, ondanks de wind en regen.
Ook leuk: met zijn zevenen in de auto ‘s avonds terug naar Rotterdam. 🙂
Ook leuk: een SMS-je sturen naar iemand die op 5 cm afstand van je zit. 🙂
Maar goed, blauwe strippenkaart dus… (ook leuk).
17 april 2004
14:52
Wat een belachelijk mooi weer… Maar er van genieten, dat lukt helaas niet echt. Zucht.
Gisteravond zeer uitgebreid gegeten met het PvdA bestuur in een apart restaurant. Ik ben de naam even kwijt, maar het is een Italiaans restaurant en het zit onder het Nationale Nederlanden gebouw op Rotterdam CS. Waarom apart? Omdat de wijn op was, die ze wel aanbeveelden, omdat de jus d’orange op was, en omdat er geen gewone menukaart was, maar alleen maar een hele grote staande kaart van anderhalve meter hoog die je dan maar even op tafel moest zetten om te weten wat er allemaal te bestellen was. Maar… het eten was heerlijk, dat moet gezegd worden!
Daarna thuis nog even de film Dr. Strangelove gekeken. Nummer 13 op de imdb.com top 250 -en dat wil wel wat zeggen- maar ik had hem dus nog niet eerder gezien. Het is wel weer een echte Kubrick. Ik vond het idee achter de film heel goed, de film zelf was aardig, maar zeker niet geweldig. Maar vooruit: een 7,5.
Vandaag naar de Carrierebeurs Overheid geweest. Erwin, wees blij dat je niet mee bent gegaan, want het was he-le-maal niets. Superklein, wat een afgang. Na twintig minuten stond ik alweer buiten. Zonde van mijn tijd. Toen maar naar de hele mooie Italiaanse film Io Non Ho Paura geweest. Aanrader!
Nog wel even kaartjes gekocht voor Laibach in het paard 28 april en ook even alles geregeld voor de twee optredens van Waltari waar we volgende week met negen mensen heengaan in Duitsland. En in de trein terug alvast maar even begonnen met de boekbespreking die ik moet maken voor een bestuurskunde vak. Een boekbespreking… de laatste keer dat ik dat moest doen was op de middelbare school… 🙂
En ik ben vandaag -na valse beloftes eerder- ECHT begonnen met het letten op wat ik eet. Want ik ben dus sinds de 10 km op 4 april maar liefst zes kilo aangekomen, doordat er op de een of andere manier geen fysieke rem meer zit op mijn eetgedrag. Hoeveel ik ook eet, ik zit niet vol. Heel bizar. Maar het komt wel weer goed, ik kan weer behoorlijk lopen (nog wel wat napijn) en ik denk dat ik over hooguit een week weer kan hardlopen. En dan komt alles wel weer goed. Wat dat betreft althans…
En nu… Tsja, wat nu?