Weer een dag later. Het hostel was bagger. Er zou ontbijt zijn om 8 uur, maar er was niemand. De eigenaar sliep klaarblijkelijk nog. Dan maar zonder ontbijt de deur uit. Vandaag reden we naar Jeruzalem. En om daar te komen kon je of omrijden, of door West Bank rijden. Palestijns gebied dus. Ik besloot om dat laatste te doen. Maar schijn bedriegt, want de hoofdweg die dwars door West Bank gaat, is in feite gewoon een Israelische weg. Praktisch nergens kun je er af. We wilden via Jenin rijden, maar toen de weg steeds leger werd, vermoedden we al dat er iets mis was. En jawel: een checkpoint waar je niet over mocht. Jenin bleek vakkundig te zijn afgesloten van de buitenwereld. Slechts via 1 passage kun je er komen, en dat was niet deze. We keerden om en vervolgden onze weg over de hoofdweg. Op elke plek waar je gewone huizen zag, bleken dat Israelische nederzettingen te zijn. Alle krotten waren van Palestijnen. Ook daar kon je overigens niet bij komen. En zo reden we in snel tempo naar Jeruzalem.



