Ik zit al dagen tegen mijn vorige bericht hier aan te kijken. De titel is fascinerend, want van toepassing op mijn huidige gemoedstoestand, waarvan ik mij afvraag of ik er wel over moet bloggen.

Ik ben kwaad. Geen idee op wie, maar ik ben het. Deze week teveel verhalen moeten aanhoren die niet waar hadden mogen zijn. Dus ik ben nu weer waar ik vorige week al was: Lost in Translation.

Ik kan niet tegen onrecht. En ik kan niet tegen afscheid nemen van mensen, zoals een oude vriend gisteren over mij constateerde. ‘Dat had je altijd al’, zei hij. En hij heeft gelijk.