Maasstad 19 april 2006: Hulp aan weesjes in China


Door Anne-Rose Hermer

ROTTERDAM – Een paar maanden vrijwilligerswerk doen in China en ter plekke kennis maken met de Chinese cultuur. Klinkt niet verkeerd. De Chinese economie groeit en bloeit als nooit tevoren. Maar wat is de keerzijde van de medaille? Ontmoet Kirsten Verdel (28), die zondag vertrekt om drie maanden vrijwilligerswerk te gaan doen in China.

Vanuit de Culemborgse stichting Code-X vertrekt Kirsten met een stel anderen richting de Chinese provincie Shangxi. De eerste maand is ingeruimd voor een taal- en cultuurstudie op de lokale universiteit. Daarna gaat de reis naar Houma, waarna de Nederlanders mogen kiezen aan welk vrijwilligersproject ze willen deelnemen: Engelse les geven op een basisschool, werken in een oogkliniek, werken op het platteland en werken in het weeshuis.

Kirsten heeft voor de laatste twee opties gekozen. ‘Met name het weeshuis trekt me erg. In China mogen mensen maar 1 kind hebben, waardoor veel kinderen te vondeling worden gelegd. In het weeshuis zitten ongeveer 34 gehandicapte kinderen. Sommigen van hen zijn zelfs dubbel gehandicapt, dus zowel geestelijk als lichamelijk. Door een tekort aan vrijwilligers in het weeshuis liggen veel kinderen de hele dag in bed.’

Daarnaast lonkt het platteland Kirsten. In China wonen 1,3 miljard mensen. Met andere woorden, 1 op de 5 mensen is Chinees. Het is een groot, dichtbevolkt land met honderden miljoenen boeren die hun land met de hand bewerken. Dat stukje land brengt net genoeg op voor henzelf. Van winst maken is geen sprake, in tegenstelling tot de boeren die wel geld hebben voor dure machines om het land te bewerken.

‘In Nederland zijn de verschillen tussen arm en rijk groot, maar in China gaat het voor velen echt om fysiek overleven’, weet Kirsten. ‘Ik wil bekijken wat voor gevolgen van die economische groei van China voor dat grote aantal boeren.’

De Chinese taal is Verdel nog niet meester. Voorlopig beperkt haar Chinese woordenschat zich nog tot Ni-hao ( Nie houw), wat “hallo' betekent. Gebarentaal is niet altijd een optie. Het gebaar dat wij kennen voor “doe maar rustig aan' houdt in China juist in dat je op moet schieten. ‘Het is maar dat je het weet.’

Code-X vraagt alle deelnemers om sponsors te zoeken. Kirsten betaalt haar reis zelf, dus alle donaties komen ten goede aan de genoemde projecten. Meer informatie via locuta@xs4all.nl. Kirstens reisverslag is straks te volgen via haar weblog op www.locuta.nl.

,

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *