Sorry voor het gebrek aan blog entries… Beetje hectisch geweest de laatste dagen. Vrijdag was nog relatief relaxed, toen ik terug kwam uit China. Zaterdag dook ik Rotterdam in en kwam daar de halve stad tegen. Van Peter tot Jantine en van Maarten tot Tedje Langenbach. Ook kreeg ik voor de zoveelste keer een gratis ijsje bij de IJssalon. Het lukt me gewoon niet meer om daar te betalen! 🙂
‘s Middags stond Bas voor de deur, die zondag de marathon ging lopen. Samen met een vriend van hem zou hij bij mij blijven slapen. Die vriend was zijn begeleider, want Bas is blind en dat loopt best lastig als je geen gids hebt. Ik heb geen idee of hij de marathon uit heeft kunnen lopen, want het was gisteren zo druk en hectisch dat ik er niet eens meer aan toe gekomen ben om hem even te bellen.
In de paar dagen dat ik thuis was moest ik niet alleen mijn reis naar Sierra Leone regelen, maar ook die naar Polen, nieuw werk voor als ik terugkom, ik wilde mijn huis verhuren, etc. Onmogelijk om in 1 weekend te doen, maar het is zowaar gelukt. Ik zit inmiddels op London Gatwick te wachten tot onze vlucht naar Sierra Leone vertrekt. Ik ga samen met Sander de Kramer daar zometeen naartoe.
Als ik terug kom zit er inmiddels ene Sebastian uit Uruguay in mijn huis, die dat een tijdje huurt. En ik kan als het goed is per begin mei aan de slag bij Mediadebat, een organisatie die debatten organiseert op het snijvlak van media en politiek.
Afijn, dat was het even voor nu… Ik duik zo het vliegtuig in en ben dan waarschijnlijk wel even offline. Geen idee of ik een beetje toegang heb tot internet in Sierra Leone.
We gaan overigens naar Freetown, de hoofdstad van dit armste land ter wereld (samen met Niger). 70% van de bevolking is ongeletterd, 1 op de 3 kinderen wordt niet ouder dan 5 jaar, 2% van de bevolking heeft AIDS, waarvan men vreest dat het tot 20 a 30% oploopt in de komende tien jaar, de moedersterfte is met 1800 per 100.000 inwoners gigantisch en de burgeroorlog die pas begin deze eeuw is afgelopen laat nog dagelijks zijn sporen na. Meer dan 10.000 kindsoldaten die toen massaal mensen afslachtten en ledematen afhakten zijn nu in hun puberteit of net volwassen. In juli staan er voor het eerst in vijf jaar verkiezingen voor de deur en de spanning loopt al een tijdje op. Er is geen werk, mensen hebben niets te verliezen, en de burgeroorlog die ook toen al woedde simpelweg omdat mensen dat als uitweg uit hun ellende zagen, zou zomaar terug kunnen keren.
Wij hopen echter dat het een andere kant op zal gaan. En we willen dan ook proberen om die voormalig kindsoldaten een serieuze en goede toekomst te geven. We gaan nu vooral kijken hoe we dat het beste kunnen doen. Wordt vervolgd dus..