Gisteren had ik voor het eerst in maanden een echte vrije dag. Ik moest er wel een aantal eigenlijk hele belangrijke vergaderingen en afspraken voor afzeggen, maar toch. Het was even nodig.
Uiteindelijk heb ik natuurlijk gewoon de hele dag zitten werken. Aan een campagnefolder, aan de Osdorp Posse website en e-zine (ik ga vrijdag voor het eerst in meer dan een jaar maar weer eens naar een optreden van ze!), aan het opschonen van mijn mailbox, aan 1001 andere kleine campagnedingen. Tja. Maar het voelde wel volstrekt anders aan. Ik moest even niets en dat gaf rust.
‘s Avonds stapte ik nog wel de trein in naar Delft. Ronald Waterman had mij beloofd om uitgebreid te vertellen hoe zijn plan voor uitbreiding van de kustlocaties in elkaar steekt en wat er de afgelopen 25 jaar gebeurd is op dat gebied. Het werd een ongelooflijk boeiend 4 uur durend verhaal (en dan nog was dat slechts een globale schets), dat werd gelardeerd door talloze (lucht)foto’s van het gebied bij de kust door de jaren heen. Ik zal er later op terugkomen. Waterman is een genie. Hij heeft een grootschalig plan voor Nederland wat wel rendabel kan zijn. En goed voor mens en natuur. Vergeet de Betuwelijn, Zuiderzeelijn, RijnGouweLijn en de verbouwingen van grote treinstations. Denk aan Deltawerken, Oosterschelde, IJsselmeer. In die categorie hoort Ronald’s plan thuis. En na meer dan 25 jaar mag het wel eens uitgevoerd worden ook. En voor de mensen die dit lezen en nog geen flauw idee hebben waar ik het precies over heb (en dat zal bij het grootste deel van de lezers helaas het geval zijn): ik kom er dus nog op terug.
Afijn. Eergisteren was ook spannend. Die dag zou bekend worden gemaakt wie de nieuwe voorzitter van de PvdA zou worden. Ik belde Michiel ‘s morgens nog om wat tips door te geven. Hij zat toen tot mijn verbijstering nog in Londen. Maar hij was op tijd in Den Haag, zodat ik hem nog kon helpen met zijn speech. Toen de vier kandidaten de zaal in kwamen lopen, zag ik tot mijn schrik dat Michiel erg bedrukt keek en dat zijn grootste concurrente met een stralende lach iedereen begroette. Zou het dan toch…?
Maar nee, Michiel had een pokerface opgezet en bleek gewonnen te hebben! Grappig genoeg was later op het journaal ‘s avonds precies het moment te zien waarop ik hem feliciteerde. Leverde een paar leuke smsjes op (‘ga eens uit beeld joh’). We vierden nog een tijd feest in Plein 19, gingen later nog wat eten in Dudok en toen vertrok ik richting Pathe Buitenhof en werd het weer laat.
Hieronder wat foto’s van Michiel. Op de eerste foto met twee telefoons, een uur voor de bekendmaking. En de andere foto’s zijn gemaakt tijdens de persconferentie (interviews met de pers, en in gesprek met Ruud Koole).