Het is vandaag 9 mei, de Dag van Europa. Ik had dat -waarschijnlijk als een van de weinigen- al in mijn hoofd zitten, maar toen ik vanmorgen ineens de Negende Symfonie van Beethoven (Ode aan de Vreugde) over straat hoorde schallen, was ik toch echt wel even verbaasd. Zoals jullie wellicht wel/niet weten is dat het Europese volkslied. Waarom ze dat hier in China dan zo nadrukkelijk draaiden…? Het was wel leuk. Enerzijds een welkome afwisseling na alle Chinese opera- en marsmuziek, anderzijds voelde het meteen een beetje als thuis…
![](http://www.xs4all.nl/~locuta/china/9mei/buitenkant.jpg" align="right" hspace=5 vspace=5> ‘s Middags gingen we naar het museum van/over Shanxi, de provincie dus. Het museum is al vijftien jaar jaar open en ziet er aan de buitenkant geheel niet-Chinees uit. Groot, bizarre vormen, luxe. Alsof het van een andere planeet komt. Zeg: Europa bijvoorbeeld. Niet alleen de buitenkant was bizar, de binnenkant was dat ook. Niet alleen omdat alles van de meest dure materialen was gemaakt (zelfs de leuningen waren van marmer), maar vooral ook omdat er vrijwel niemand in het museum was. Wel een stuk of 50 medewerkers in en om het gebouw, maar het aantal bezoekers was ongeveer… vijf. Of het nu aan de getoonde objecten lag of aan de toegangsprijs (die maar niet helder werd: was het nou gratis, of 20 yuan (2 euro)..?</p>
<p> Het eerste wat opviel toen we binnen kwamen was dat het naar schoonmaakmiddel rook. En dat terwijl alle muren, ramen en vloeren al glommen alsof hun leven ervan af hing. De medewerkers hadden simpelweg niets beters te doen dan nog maar weer meer schoonmaken. Of de planten in de entreehal vervangen, die net nieuw waren. </p>
<p> Dan het museum zelf: het was meer een simulatie van de geschiedenis van Shangxi dan dat het werkelijk historische artefacten bevatte. Veel was nagemaakt, slechts af en toe zag je een pot, pan, schilderij, tekening, grafzerk of ander echt historisch materiaal. Leuk om te zien, maar niet echt wat je je voorstelt bij een museum. Dit was meer een geschiedenisles, dan geschiedenis. </p>
<p> <center> <img decoding=)
In een zaal over de geschiedenis van Chinese opera stonden zes terminals waarop je stukken opera af kon spelen. De toezichthouder op de zaal had een van die dingen echter zover gekregen dat hij er Patience op kon spelen. Ik nam het hem bepaald niet kwalijk. Er is niets erger in een baan dan niets te doen te hebben. Dan bestaat je dag alleen maar uit wachten, wachten en nog meer wachten.
Wat erg handig was aan het museum, was dat bij alle zalen en artefacten de uitleg niet alleen in het Chinees, maar ook in het Engels stond. Tenminste, tot aan de 3e verdieping. Daarna hadden ze de moed kennelijk opgegeven, want ineens was alles alleen nog maar in het Chinees…
En inmiddels is de dag alweer voorbij. Net rijst met… bloemkool gegeten. Weer eens wat anders dan rijst met boontjes/ei/ui/wortel. En dat terwijl er ook een groep sushi was gaan eten. Waarom ben ik niet meegegaan!