Kirsten Verdel
Your email address will not be published. Required fields are marked *
Comment *
Name *
Email *
Website
![](http://images.codewarrior.nl/locuta/sotu.jpg" align="right" hspace=5 vspace=5>Vanavond gaf George Bush voor de laatste keer zijn ‘State Of The Union’ voor het Congres. Die (jaarlijkse) speech over -hoe kan het ook anders- de staat van de natie kan heel belangrijk zijn, daar elk woord op een gouden schaaltje wordt gewogen door met name de zakenwereld. Praktisch elk woord wordt dan ook tig keer herschreven voordat de president richting Congres gaat. Maar in zijn laatste jaar is weinig wat Bush roept nog relevant. En heel eerlijk gezegd ben ik behoorlijk cynisch over zijn beleid en ik bekeek de State Of The Union dan ook met argwaan. Uiteindelijk vond ik het vooral komisch.</p>
<p> Het begon grappig dankzij het commentaar van CNN vooraf. Een voice over vertelde dat ‘zojuist senator Hillary Clinton een hand gaf aan Ted Kennedy, die eerder vandaag Obama endorsete. Daarna wilde Clinton ook een hand geven aan Obama, maar die deed net alsof hij dat niet gezien had en draaide weg.’ Hilarisch… Ten eerste vanwege wat er schijnbaar gebeurde, ten tweede omdat CNN deze ‘spectaculaire’ gebeurtenis niet in beeld had weten te vatten en ten derde omdat… ach.. gewoon, omdat.</p>
<p> De inhoud van Bush’ speech was ook om te lachen. Als een boer met kiespijn. Uiteraard moesten we ons niet al te veel zorgen maken over de economie. Het gaat nu even wat minder, maar het komt wel weer goed. Toen hij om goedkeuring van zijn voorstel om 143 miljard dollar in de economie te pompen dmv belastingverlaging en een cash bonus voor werkende Amerikanen, moest ik meteen denken aan The Daily Show vorige week. Daarin had Jon Stewart een zeer gevatte reactie op dat voorstel. Hij deed alsof hij Bush was, maar klonk als Tony Soprano, en zei: ‘Ah, so your life savings have gone up in smoke on the stock market last month? Well, here’s 600 dollars. Go buy your wife a dress.’ </p>
<p> Even een quote: ‘And so, in all we do, we must trust in the ability of free peoples to make wise decisions and empower them to improve their lives for their futures.’ Daar had volgens een huisgenoot hier nog een zin achteraan gekund: ‘Because I don’t have those abilities’. Dat gold ook voor de volgende zin: ‘To build a prosperous future, we must trust people with their own money and empower them to grow our economy.’ Huisgenoot: ‘Because Bush can not be trusted with our money!’ </p>
<p> Een van de meest treurige uitspraken was wellicht deze: ‘And that is why, for the security of America and the peace of the world, we are spreading the hope of freedom.’ <i>The hope of freedom</i>, is dat waar Amerika nu voor gaat? Niet meer strijden voor vrijheid, maar de <i>hoop</i> op vrijheid? </p>
<p> Er was luid applaus toen Bush zei dat Amerika tegen genocide in Sudan is. Tja, wie niet? Iedereen is tegen genocide, waar dan ook. Maar Bush liet heel slim het woordje ‘de’ weg (de genocide), waardoor de zin compleet betekenisloos werd. De hele State of the Union was met dat soort trucs doordrenkt (ik tikte per ongeluk doordrekt, dat is wellicht een betere term).</p>
<p> Het grappigste, of meest trieste, was wel het Congres zelf. Ooit gehoord van checks and balances? Het Congres hoort te controleren wat de president doet. Waarom vind ik het dan uitermate vreemd (en lachwekkend) dat na afloop van de State of the Union tientallen congresleden om een handtekening bedelden bij Bush? Dat gebeurt elk jaar en ik vind het werkelijk te triest voor woorden. Maar dat zal wel weer aan mij liggen.</p>
<p> (Zie je het voor je, Tweede Kamerleden die Balkenende of Beatrix na de troonrede om een handtekening vragen?)</p>
</div>
<div style=)