door JOLANDA JANSSEN
ROELOFARENDSVEEN – De eerste keer dat Kirsten Verdel Barack Obama ontmoette, drukte een vriendin te laat het fototoestel af, zodat ze er beiden maar half op staan. De tweede keer werd ze begroet met ’Hey Holland!’ en een high five. Ze kon zich voor het hoofd staan dat ze geen fototoestel bij zich had. En toen hij even later een praatje kwam maken was de spijt nóg groter. Maar dat is dan ook het enige waar Kirsten Verdel (30) spijt van heeft. Werken voor het landelijk team van Barack Obama tijdens de presidentsverkiezingen was één groot, leerzaam en soms zenuwslopend feest.
Min of meer bij toeval was ze erbij betrokken geraakt, beschrijft ze in haar boek ’Van Rotterdam naar het Witte Huis – In het hart van Obama’s campagne’ (uitgeverij Conserve) waarvan het eerste exemplaar maandag wordt gepresenteerd aan Wouter Bos.
Na haar studie bestuurskunde werd Verdel, zelf lid van de Provinciale Staten voor de PvdA, campagneleider van Tweede Kamer-lid Peter van Heemst voor de gemeenteraadsverkiezingen van Rotterdam in 2006. Er volgden landelijke en provinciale PvdA-verkiezingscampagnes, afgewisseld met werken voor een kindertehuis in China en het opzetten van een stichting voor hulpprojecten in Sierra Leone. Uiteindelijk kreeg ze een beurs van de Canadese Sauvé Foundation, die ieder jaar maximaal 14 ambitieuze jongeren van over de hele wereld de gelegenheid biedt om hun leiderschapspotentieel te ontwikkelen. „Ik besloot me in de negen maanden in Canada te richten op de complexiteit van ontwikkelingssamenwerking en de grootste verkiezingscampagne op de planeet”, vertelt de dertigjarige politica vanuit het huis van haar ouders in Roelofarendsveen, waar ze tijdelijk woont. „Om mensen het hemd van het lijf te vragen over hoe het allemaal werkt, ben ik in 2007 tijdens de voorverkiezingen een maand lang in New Hampshire langs alle hoofdkantoren van presidentskandidaten gereisd. Ook om te kijken of ik er op een of andere manier bij betrokken kon raken. Als Hillary Clinton of John Edwards het me éérder gevraagd hadden, had ik dat onmiddellijk gedaan. Zo’n kans grijp je als je hem krijgt. Maar toen Mike Gehrke, research director van het Democratic National Comittee me vroeg om voor hem wilde werken was dat nog véél mooier! Dat gaf de garantie dat ik hoe dan ook voor de winnaar van de Democratische partij zou werken.”
Als enige buitenlandse ging ze begin juli vorig jaar aan de slag in het campagneteam in Washington DC, waar ze onderdak vond bij een ruim vijftig jaar geleden geëmigreerde zus van haar opa. Ze werd meteen door haar collega’s gekscherend ’de vertegenwoordiger van de internationale gemeenschap’ genoemd. Haar taak: razendsnel reacties voorbereiden op uitspraken van de tegenpartij, voorbereidend onderzoek doen, dossiers samenstellen, toespraken voorbereiden, debatten analyseren, zoveel mogelijk informatie verzamelen over Sarah Palin („De grap van het jaar”), vrijwilligers trainen, lange dagen maken en weinig slapen.
„Ik begon er redelijk cynisch aan. Ik verwachtte dat het er smerig aan toe zou gaan, met veel negatieve aanvallen, hard tegen hard. Maar het formele beleid was een positieve campagne. Het ging echt om inhoud. We wisten dat de zeventienjarige dochter van Sarah Palin zwanger was. Maar dat gingen we niet gebruiken. Daar was ik enorm blij mee”, zegt Verdel. „Dat de democraten conservatiever zijn dan wij in Nederland en anders denken over doodstraf, abortus, homohuwelijk, moet je maar voor lief nemen. Het is nu eenmaal een ander land met andere normen en waarden. Het ging over verbeteringen op sociaal economisch gebied. Ik werkte om te voorkomen dat er weer een oncapabele president aan het roer zou komen te staan!” Naarmate de campagne vorderde, werden de aanvallen van de Republikeinen op Barack Obama negatiever en agressiever. „Ook het publiek, dat op een gegeven moment zelfs ’kill him’ en ’he’s a terrorist’ riep. Het was frustrerend en zenuwslopend. Het kleinste onzindingetje kon buitenproportioneel worden opgeblazen”, aldus Verdel.
De overwinning van Obama op 4 november was dan ook een enorme ontlading; Verdel stond met duizenden supporters op de stoep van het Witte Huis. „Dat was een fantastisch moment”, aldus Verdel, wier toekomst nog ongewis is. De politiek trekt. „Daar kan je dingen veranderen. Maar niet als campagnemaker. Die rol is te beperkt. Dan gaan ánderen het uiteindelijk doen.”
