Ik las zojuist dat Thea Beckman is overleden. En dat is wel een posting waard. Ik verslond haar boeken altijd. Ik heb alles van haar gelezen. Vorig jaar uit pure nostalgie ‘kruistocht in spijkerbroek’ weer van stal gehaald. Dat las wel erg anders nu (het moralisme druipt er toch wel vanaf als je die boeken leest), maar het riep ook weer heel wat jeugdherinneringen op. Ook aan andere kinderboekenschrijvers. Anthony Horowitz (frederick k bower, de nacht van de schorpioen, de kruisboog, kernenergie voor de duivel, de zilveren citadel, de graal van het kwaad), Jan Terlouw (oorlogswinter, koning van katoren, gevangenis met een open deur, pjotr, oosterschelde windkracht 10), Evert Hartman (oorlog zonder vrienden, morgen ben ik beter, het onzichtbare licht, gegijzeld), Manuel de Pedrolo (mecanoscript), Corrie Hafkamp (de terugtocht), Willy van der Heide (de Bob Evers serie) en oh zoveel meer…

Thea, bedankt voor alles!

Verder ben ik vandaag even snel naar het bevrijdingsfestival in Rotterdam geweest. Net op tijd om Green Lizard te zien spelen. Het zag er uit alsof ze volstrekt op de automatische piloot hun set stonden af te werken, maar zelfs op die manier klonk het echt super. Op routine zijn ze dus ook steengoed. De laatste keer dat ik ze zag spelen is ongeveer een jaar geleden en toen vond ik het allemaal iets te ingetogen, maar de harde, snellere nummers overheersten gistermiddag gedurende het half uur durende optreden. Ondanks de wat rare sfeer en het suffe publiek (veelal in de leeftijd tussen de 12 en de 18, en bij voorkeur met de rug naar het podium zittend, want ‘Ik Ben Natuurlijk Veel Koeler Dan Dat Bandje Daar Op Dat Podium, Kijk Dus Allemaal Vooral Naar Mij’-types) kwam het op mij allemaal wel weer lekker over. Een beetje herrie op zijn tijd is nooit weg!

Direct daarna vluchtte ik alweer van het terrein af (Spopo nog even begroet die net aan kwam wandelen) om thuis verder te werken. Tot 01.30 uur! Argh!