De derde dag was iedereen weer laat op. Maher en zijn zusje Maha hadden een verrassing voor ons: een heus paasontbijt! Met paasbrood, geschilderde paaseieren, chocolade-haasjes, verse jus d’orange en vers fruit bewees Maher opnieuw te gastvrij voor woorden te zijn. Ik bedoel, 30 mensen in je peperdure huis die grotendeels straalbezopen zijn, is niet echt goed voor je inrichting. Maar hij heeft geen seconde geklaagd. Pas om 13.00 uur vertrokken we, met vijf auto’s. Dit keer niet naar Toronto, maar naar Niagara Falls. Die bleken kleiner te zijn dan ik dacht, maar het was nog steeds leuk om ze te zien. De ‘Funstreet’ die daar het centrum van het toeristische gebied is, was meer voor kinderen dan voor ons (er waren ten minste tien wax museums, die er allemaal even slecht uitzagen), dus na een paar uur -nog wel even een vrij grote chocoladereep in de Hersheywinkel getest- hadden we dat ook wel weer gezien en reden we terug naar Toronto.

Diefenbunker gaan, het Koude Oorlog museum van Canada. De reis daarnaartoe was lang. Eerst de O-train naar de laatste stop, vervolgens een half uur met de bus, en tenslotte nog 20 minuten met een taxi. Maar het was de moeite waard! Diefenbunker is een bunker met maar liefst 358 kamers die tussen 1961 en 1963 gebouwd is door de Canadese overheid, om daar de belangrijkste mensen van de regering heen te verkassen mocht er een nucleaire aanval komen. Tot 1994 (5 jaar na de val van de muur dus!) was de bunker bemand, met ongeveer 230 mensen in rustige tijden, tot een full capacity bezetting van 500 ten tijde van potentiële crisissituaties. Foto’s maken mocht helaas niet en dat is jammer, want er is genoeg om te laten z
ien. Ronduit hilarisch was de bathroom area voor de dames. Onze gids Glen vertelde eerst dat er maar twee dames in de bunker werkten en liet ons vervolgens die wasruimte zien: 14 (!) wasbakken en dito aantal spiegels op rij! Net genoeg!

Na het anderhalf uur durende bezoek aan het museum sjeesde ik terug naar Carleton, want ik had om 18.05 uur college. Ik rennen, blijkt er geen college te zijn. Klaslokaal leeg en donker, geen briefje niets. Maar schijnbaar wist iedereen het, want er was niemand. Nergens kon ik een aankondiging vinden dat er geen college was. Vreemd. Maar goed, die tijd gebruik ik nu dus maar om mijn blog even vol te schrijven. En om 21.00 uur gaat de tv aan: Invasion Iowa aflevering 1!!!!

Meer foto’s op www.xs4all.nl/~locuta/canda/toronto