De week begon goed gisteren. Drie blz. aan mijn scriptie geschreven. En vandaag 1,5. Niet meer dit keer, want ik moest de nieuwe stagiaire bij EPPA inwerken, ik had een te lange lunch met Gerbrand en daarna ging ik al vrij snel naar de Erasmus Universiteit om samen met Job het lijsttrekkersdebat voor de Europees Parlementsverkiezingen bij te wonen. Dit was georganiseerd door de EFR en Twee Vandaag, die alles ook live uitgezonden hebben. Net als met de Tweede Kamerverkiezingen. Het grote verschil was: toen zat de zaal wel helemaal vol (hoewel de opkomst best aardig was vanavond). Ook qua sfeer en spanning was er wel een discrepantie tussen de voorgaande en huidige debatavond. Als in: toen was het wel spannend, nu niet. Maar, het moet gezegd, de lijsttrekkers deden wel hun best.
Het begon al leuk. Ik wist niet eens dat Sophie in ‘t Veld en Erik Meijer de lijsttrekkers van respectievelijk D’66 en de SP waren. Dat Jules Maaten bij de VVD hoorde, Kathelijne Buitenweg bij Groen Links, Camiel Eurlings bij het CDA en Max van den Berg bij de PvdA, dat ging nog wel gelukkig. Maar het tekende alweer hoe dichtbij we bij Europa staan. Of andersom. Zelfs ik als min of meer geinteresseerde burger weet niet eens wie er allemaal het Parlement in willen. Nu ja, dat zegt natuurlijk iets over het EP, maar ook over mij. Het spijt me!
Het debat werd aangekondigd als logisch vervolg op de Tweede Kamerdebatten. ‘De winnaar van de vorige keer was Wouter Bos’, zo werd er door de presentatoren gemeld. Winnaar? Gaat het om winnen of verliezen? Ik vond die opmerking enigzins ongepast. Maar goed, om in die termen te blijven: vanavond kende niet echt een winnaar. Meijer en in ‘t Veld kwamen weinig aan het woord en werden door het publiek toch vooral als excuustruzen gezien om het speelveld op te vullen. Tenminste, zo kwam het over. Camiel begon niet sterk en onderbrak zijn debatgenoten voortdurend. Daarnaast schudde hij de hele tijd ‘nee’, wat negatief overkwam. Maar later werd hij sterker en viel het op dat hij zich voortdurend achter de PvdA schaarde. Kathelijne Buitenweg had zeker in het begin haar avond niet. Zij was tegenover Eurlings gezet en die onderbrak haar dus zoals gezegd voortdurend. Dit wekte duidelijk irritatie bij haar op, wat haar uiteindelijk weinig goed deed. Maar later kwam ook zij iets beter uit de verf, hoewel ze voortdurend te snel en te fel bleef praten. Jules Maaten was eigenlijk maar saai.
Inhoudelijk is er weinig blijven hangen. Niet zo vreemd, want in elke zin probeerde iedereen minstens drie onderwerpen te proppen. De discussie waaierde daardoor alle kanten op, wat nog eens werd versterkt door de neiging van alle aanwezige debaters om vooral hun eigen standpunten rond te strooien, ongeacht waar het gespreksonderwerp over ging. Ik zou wel een samenvatting kunnen tikken van een aantal standpunten, maar eerlijk gezegd… die kun je ook wel terug vinden op de verschillende sites van de betreffende partijen. En spetterend nieuws had niemand. Dus nogmaals: een echte winnaar was er niet. De applausmeter sloeg ook niet door richting 1 iemand. Het meeste applaus (ongeveer) kregen Camiel en Max. Het minste Erik Meijer. Maar het scheelde allemaal niet echt veel. En ach, om applaus nu een graadmeter te laten zijn…. Doe mij maar een functionerend Europa!
Afijn. Dat was dus het debat. En toen kwam het slechte nieuws: mijn sollicitatie voor de functie van eindredacteur van het PvdA-ledenblad heeft het niet gehaald. Helaas helaas.
Gelukkig kreeg ik net wel bericht dat ik op de perslijst sta voor Dynamo Open Air aanstaande zaterdag (jippie) en tevens kreeg ik een telefoontje uit Frankrijk. Jan van der Westen komt naar Nederland! Yes! Yes! Yes! Dat maakt mijn hele dag meer dan goed. Veel meer dan goed. Dat maakt mijn dag geweldig.
Ondanks het feit dat de koelkast leeg is. 🙂