Voor de elfde keer blik ik op mijn blog op 31 december terug op mijn jaar. Dat begon met een treinreis naar Berlijn, waar we bij Peter Bijl logeerden en naar Tropical Islands gingen, het meer dan ge-wel-di-ge overdekte zwemparadijs in een zeppelinfabriek op 50 minuten van Berlijn af. Terug in Nederland moest ik na vijf maanden zwangerschapsverlof weer aan het werk. Dat betekende ook dat Thule voor het eerst naar de kinderopvang moest. Een groot succes. Op mijn werk zou ik dit jaar in totaal maar liefst 23 verschillende klanten helpen, een record. Het jaarlijkse ex-XS4ALL-etentje was weer ontzettend leuk, dit keer met weer ruim 100 oud-collega’s.
Voor Lokaal Bestuur interviewde ik weer diverse (PvdA-)politici, waaronder dit jaar Aboutaleb, Plasterk, Van Rijn en Samsom. In het begin van het jaar was ik even actief in het becommentariëren van de Amerikaanse presidentsverkiezingen bij PAUW, Een Vandaag en Radio 1 etc, maar mijn werk en met name Thule namen zoveel tijd in beslag dat ik daar verder nauwelijks aan toe kwam. Komend verkiezingsjaar komt dat misschien wel weer. Ik zag door alle drukte ‘slechts’ 23 films in de bioscoop (zie blog van gisteren) en van sporten kwam al helemaal niets terecht: op 8 maart reed ik 25,2 km op mijn racefiets, en dat was het. Daarna was ik weer zwanger… tja. Nog wel drie rondjes geschaatst bij Flevonice ergens dit jaar, maar dat was het dan ook echt wel. Te gênant voor woorden eigenlijk.
Op 31 januari kwam Thule’s eerste tandje door. Weer een mijlpaal. Eind van het jaar stond de teller op 12. Dat eerste tandje ging vlekkeloos, bij de rest was ze vaak eerst ziek. Zoals ik dit jaar ook wat vaker ziek was: in februari zelfs koorts, wat niks voor mij is. Maar over het algemeen viel het wel mee. Alleen jammer dat ik nu net sinds de kerst doodziek ben. Ziek 2016 in is toch een beetje jammer.
Wat met name Thule en ik dit jaar ook veel deden: zwemmen! De meeste zwembaden in en om Rotterdam hebben we wel gezien. Maar stiekem wil ik vooral terug naar Tropical Islands.
Het eerste half jaar van 2015 was ik eigenlijk vooral druk met Thule en met werk. Zo druk, dat er verder weinig noemenswaardigs daarbuiten te melden is! Geert was goed bezig bij Falck, maar zijn werk werd tijdelijk onderbroken door de knie-operatie die hij in maart moest ondergaan naar aanleiding van zijn val met de motor in december 2014. Vervelende tijd, lastig herstel. Nu, eind 2015, gaat het wel weer, maar helemaal 100% zal zijn knie nooit meer zijn.
Wat wel grappig was, was onze deelname aan de Prison Escape. Ik was natuurlijk (…) als eerste ontsnapt. Zo snel, dat ze me weer naar binnen lieten onder voorbehoud dat ik niemand mocht vertellen hoe ik het voor elkaar had gekregen. Het eerste wat ik deed toen ik weer binnen vier muren was, was iedereen vertellen hoe ze ook konden ontsnappen. Ja zeg, je gaat gevangenen toch niet vertrouwen? 🙂
In mei kon ik Geert op de Coolsingel opwachten, die als masseur met het Falck Roparun team mee had gedaan. Daarna gingen we met z’n drietjes naar Canada, waar we de belachelijke hoeveelheid van 4200 km reden in drie weken tijd. Iets teveel. Maar toch leuk. Vooral leuk om Joaquin & familie weer te zien! Op 30 mei stonden we bij een uitkijkpunt bij Vernon. En ineens was ik supermisselijk. Het ebde snel weer weg. Een paar dagen later werd het duidelijk: ik was weer zwanger! Binnen een paar seconden kleurden de twee streepjes op de test al paars. Geen enkele twijfel mogelijk. Wauw.
In juli kwam de Tour langs in Rotterdam, in augustus reden we met de camper van Geert’s ouders naar twee Molecaten campings. Dat ik dat ooit nog zou doen… maar het was eigenlijk hartstikke leuk.
In september leert Thule lopen. Geweldig moment. En we hebben het nog op video ook. September is ook de maand dat het nieuws- dat ik normaal gesproken niet in mijn jaaroverzichten meeneem- zo heftig binnenkomt dat het niet meer uit mijn geheugen weggebrand kan worden: Aylan, dood, op dat strand… verschrikkelijk. Dát is ook 2015.
Ergens tussendoor zegt Thule haar eerste woordje. Ik weet alleen niet goed meer wat het is. Ik denk ‘aa’, waar ze ‘aai’ mee bedoelt. Het hele jaar door zegt ze om de haverklap ‘papa, papa’. ‘Mama’ komt er maar bekaaid af. Arme ik. 😉
Ook in september krijg ik een telefoontje: ik heb een 16-daagse motorreis door West-Amerika gewonnen! Dat hadden ze eigenlijk al in maart (!) moeten melden, maar dat was er bij ingeschoten… maar ja, nu ben ik zwanger, dus na de initiële blijdschap wordt het ineens een heel raar soort domper: ik kán helemaal geen 16 dagen weg… na maanden gedoe weet ik de reis over te doen aan iemand anders. Mooi opgelost, als het goed is.
En over motorrijden gesproken: eind september laat ik bij het wegrijden van een stoepje met extreem lage snelheid mijn motor weer eens vallen. Weer kapotte remhendel, en nu ook kapotte spiegel. Zucht.
Maandenlang twijfelen we over verhuizen. We bekijken tig woningen, maar uiteindelijk zijn ze allemaal te ver van Geert’s werk af. Hij heeft nu een half uur reistijd op de motor naar de Maasvlakte, alle leuke woningen die we zien zitten op een uur. Niet fijn op de motor. En dat ‘uur’ is alleen als er geen file is. Geen file. Op de A4 en A13. Hahaha. De plannen gaan dus in de ijskast.
De rest van het jaar werd het met werk drukker en drukker, en lag ik vanwege de vorderende zwangerschap steeds vroeger op bed: al vanaf 4-5 maanden zwangerschap was dat in principe ergens tussen 19:00-20:00 uur. Mijn leven werd er dus niet echt spannender op. Gelukkig was ik wel minder misselijk dan bij Thule’s zwangerschap.
December was een krankzinnige maand. Begon leuk, met sinterklaasvieringen en een verrassingsfeestje voor Geert’s verjaardag: hij werd 34 en had zijn verjaardag sinds zijn 17e niet meer gevierd. Die blik van hem toen het eerste bezoek voor de deur stond… haha.
Ik moest letterlijk tot en met vandaag, 31 december werken, voordat mijn zwangerschapsverlof in ging, en ik hoopte dat ik in december langzaam een beetje af kon bouwen. Niets was minder waar: het werd de drukste week van het jaar voor mij (ik geloof dat ik de enige op kantoor was die zelfs vandaag nog serieus aan het werk was), met zelfs nog werksessies in Den Haag om 07:30 uur ‘s morgens enzo. En daar kwam bij dat Thule precies met Kerst heel ziek werd. Vier dagen lang had ze koorts, die steeds verder opliep. Dus werd ik een paar minuten voor aankomst op werk gebeld door de kinderopvang -waar ze die ochtend koortsvrij heen was gegaan-; of ik haar weer op kon halen. Hoop geregel om een huisarts te vinden die er op 24 december nog wél was, en daarna was Geert net op tijd bij de apotheek (de rolluiken waren al naar beneden) om antibiotica te krijgen. Die sloeg gelukkig aan, maar dat was allemaal pas ná de Kerstdagen. Ik zelf had superveel last van kabouter 2, die het leuk vond feestjes in mijn buik te vieren, en dat gecombineerd met de zorg voor Thule leverde veel stress op. Direct nadat Thule eindelijk beter werd werd ík ziek. Griep, en goed ook. En die heb ik nu nog. Dus 2016 eindigt een beetje ziek, zwak en misselijk. En dan ook nog met het nieuws dat mijn oma ineens erg ziek is. Ik hoop dat alles goed komt..
2015 was al met al eigenlijk gewoon een goed jaar. En 2016 wordt super spannend: 31 januari ben ik uitgerekend, maar de kans is denk ik groot dat kabouter 2 zich al wat eerder dan dat meldt. We’ll see..
Hieronder zoals elk jaar het lijstje hoogte- en dieptepunten van 2015. De jaaroverzichten van voorgaande jaren kun je vinden door hier te klikken: 2005, 2006, 2007, 2008, 2009, 2010, 2011, 2012, 2013 en 2014.
In 2015 bezochte landen
01. Nederland
02. Duitsland (Berlijn, Winterberg)
03. België (Brugge)
04. Canada
Beste films
Son of Saul
The Martian
Spectre
Slechtste film
The Hunger Games: Mockingjay
Beste Acteur
Tom Hardy (Mad Max)
Sport
De 25,2km die ik op 8 maart op mijn racefiets zat. Enige keer van het jaar…
Eten
Loempia’s
TV
The Leftovers (seizoen 2 is absurd goed)
Better Call Saul
The Daily Show (met Jon Stewart)
The Colbert Report
Game of Thrones
Top Gear
Last Man On Earth
Narcos
Hoogtepunten
Tropical Islands
Winnen 16-daagse motorreis naar West-Amerika
1e verjaardag Thule
Verrassingsfeestje Geert
Ketting met motorhelmpjes
Wolf gezien in Canada
Dieptepunten
Aylan, als symbool voor de vluchtelingencrisis
Poging tot diefstal van mijn motor
Oma ziek
Knie-operatie Geert
Plotselinge overlijden Femke Julsing
Overlijden Felipe
Woord van het jaar
Meuh
Things I thought I’d never do
Een twee weken lange jetlag hebben na Canadareis
Drie weken een autorondreis maken met een baby
Met een camper op pad naar campings in Nederland
Tot drie keer toe in een jaar tijd auto-ongeluk op dezelfde plek voor de voordeur zien
Gevraagd worden of ik partijvoorzitter van de PvdA wilde worden (nee)
Op een elektrische fiets rijden
Midden in de nacht (onnodig) naar het ziekenhuis met Thule
Dagen van het jaar
4 juni (Zwangerschapstest)
20 juli (Thule staat)
28 juli (1 jaar getrouwd)
12 augustus (Thule 1 jaar oud)
1 september (Krijg mijn eerste kusje van Thule én ze loopt voor het eerst)
Media-optredens
Lokaal Bestuur, Lokaal Bestuur, Lokaal Bestuur, PAUW, Een Vandaag, PAUW, SBS Shownieuws, Radio 1, Volkskrant, Lokaal Bestuur.