Afgelopen weekend was het landelijke PvdA-congres. Dit keer in Utrecht. Het grote nieuws was natuurlijk dat Wouter Bos bekend maakte zich wel kandidaat te willen stellen als premier, mocht het zo ver komen. Niet echt verrassend, maar het hoge woord moest er wel even uit.

Het leukste nieuws was dat de vader van Michiel van Hulten op 75-jarige leeftijd lid is geworden van de PvdA.

Ik was zelf dit keer niet als afgevaardigde aanwezig, maar gewoon als belangstellende. Dat is eigenlijk veel leuker. De enige verplichting die ik had was een vergadering met het Rotterdamse campagneteam op zaterdagochtend. Dat deden we op het congres maar even, daar was iedereen immers toch.

Verder deed ik niet veel meer dan gezellig bijpraten met een hoop partijleden. 

Gisteravond werd het toch weer laat, veel campagnewerk dat overdag was blijven liggen door al dat gezellige gekeuvel moest ‘s avonds alsnog gedaan worden. En zo werd ik vanmiddag pas om 14.00 uur wakker. Jetlag met verlate kick-in ofzo. En ik zit nu de hele dag al uitgeblust op de bank, met mijn laptop.

Zoveel te doen, ik heb nog zoveel te doen
Ik moet de zon in Japan onder zien gaan
Ik moet het oerwoud eens in bloei zien staan
Ik moet nog eens wat jatten van een Italiaan
Ik moet nog zwemmen in de Stille Oceaan
Ik moet nog hinkstapspringen op de maan
Ik moet hier ooit nog eens vandaan